Mabuhay ang Siyam na Taong Pakikibaka ng Anakbayan!
Sulong tungo sa isang dekada ng militanteng paglaban,
masikhay na pag-aaral at puspusang pag-oorganisa!
Pahayag ng Anakabayan sa
kanyang Ika-9 na Anibersaryo
Pambansang Komiteng Tagapagpaganap
Nobyembre 30, 2007Ipinagdiriwang ng Anakbayan ang ika-9 na anibersaryo nito sa diwa ng rebolusyonaryong tradisyon ng Kabataang Makabayan na itinatag noong 1964, at ng kadakilaan ni Gat Andres Bonifacio. Isa itong pagdiriwang kasama ang mamamayang Pilipinong patuloy na nakikibaka laban sa imperyalismo, pyudalismo’t burukrata kaptalismo sa tunguhing makamit ang pambansang paglaya’t demokrasya.
Hindi magiging maningning at matagumpay ang Siyam na Taong Pakikibaka ng Anakbayan kung wala ang militanteng paglaban, masikhay na pag-aaral at puspusang pag-oorganisa ng mga kasapi at balangay nito. Ngayong ika-9 na taong ng Anakbayan, mainit ang ating pagkilala at pagpupugay sa lahat ng mga magigiting na Anakbayan na walang-sawang nag-ambag ng kanilang lakas at talino alang-alang sa sambayanan.
Pinakamalugod na pagbati ang nais ipaabot ng Pambansang Komiteng Tagapagpaganap ng Anakbayan sa patuloy na lumalawak na mga balangay nito sa ibayong-dagat. Gayundin, pinakamataas na pagkilala sa mga Anakbayan na taus-pusong sumanib sa kilusan ng masang manggagawa at magsasaka; habang sadyang di matatawaran ang lumalakas, lumalawak at lumalabang pwersa ng Anakbayan sa mga komunidad at paaralan. Ang kasalukuyang malaking bilang ng mga kasapi ng balangay ng Anakbayan ang siyang buhay na testimonya ng Siyam na Taong Pakikibaka nito.
Higit sa lahat, pinakamataas na pagtatangi at pagpupugay ang iginagawad ng Anakbayan sa lahat ng mga dakilang martir nito na nag-alay na kanilang buhay para sa sambayanan. Sila ang nagsisilbing inspirasyon at huwaran ng mga bagong dugo ng Anakbayan sa kasalukuyang panahon at sa hinaharap.
Siyam na Taong PakikibakaAng siyam na taong pakikibaka, tulad ng anupamang pakikibaka, di man dalisay ay kakikitaan ng malalaking mga tagumpay.
Kinatatangian ito ng mayamang karanasan sa pagpupukaw, pag-oorganisa at militanteng pagkilos ng kabataan. Hindi kailanman ito lumayo o lumihis sa pangkalahatang komprehensibong oryentasyon ng Anakbayan. Kung saan may kabataan, may Anakbayan – sa hanay man ng mga estudyanteng nasa loob ng mga paaralan, mga kabataang di nakakapag-aral, mga kabataang kalahok sa produksyon sa mga pagawaan man o kabukiran, mga kabataang migrante, at mga kabataan sa iba pang mga aping sektor ng lipunan.
Hindi naging madali ang pagsisimula ng pagtatag ng Anakbayan. Ipinanganak ito sa panahon ng papatinding krisis ng malakolonyal at malapyudal na lipunang Pilipino, at agad na sumabak na hamon ng panahon. Oktubre 1999, ilang buwan bago ang unang anibersaryo ng Anakbayan, buong-loob na pinagpasyahan ng Pambansang Komite sa Pag-oorganisa ng Anakbayan sa unang pulong nito ang panawagang patlasikin si dating pangulong Joseph Estrada sa pwesto.
Ang kapasyahang ito sa pambansang saklaw ng Anakbayan ang nagluwal sa sunud-sunod na pagkilos ng libu-libong kasapi, masaklaw at masigasig na pagpukaw at pag-organisa upang matagumpay ng mapalaganap ang paglaban sa pahirap at korap na rehimeng Estrada at tuluyan na siyang mapatalsik sa pwesto.
Ibinunsod din ng malawakang pangangampanya ang alon-along paglawak ng Anakbayan sa una nitong mga taon. Mula nang inilunsad ang Pambansang Kumperensya ng Pagtatag noong Nobyembre 30, 1998, itinayo na ang Anakbayan sa iba’t ibang rehiyon, sa batayang antas, antas siyudad, probinsya’t rehiyon. Mabilis ang naging paglawak kapwa sa mga paaralan, mga komunidad sa siyudad, at pamayanan sa nayon.
Ang mga taong 2000-2001 ay kinatampukan din ng masiglang mga paglaban para sa TLEKS (trabaho, lupa, edukasyon, karapatan at serbisyo). Laganap sa mga paaralan at komunidad ang kampanya at pakikibakang-masa laban sa pagtataas ng matrikula at pagkaltas ng budyet sa edukasyon, sa “all-out war” ng rehimeng Estrada sa Mindanao, sa pagtaas ng presyo ng langis, sa matinding katiwalian sa gobyerno.
Matapos ang matagumpay na pagpapatalsik kay Estrada, inilunsad agad ng Anakbayan ang kilusang walk-out sa klase laban sa ROTC (Reserved Officers’ Training Corps) upang ipanawagan ang pagbubuwag nito. Umalingawngaw sa buong bansa ang panawagang “ABOLISH ROTC!” at "Dagdag Bayarin, ROTC Buwagin!" kaugnay pa rin ng matataas na singilin sa mga paaralan. Dumulo ito di naglaon sa tuluyan nang pagkabuwag ng ROTC at hinirang bilang isang maningning na tagumpay ng kilusang kabataan at estudyante.
Sa mga taong 2002-2003, nagsimulang umusbong bilang malakas na larangan ng labanan ng Anakbayan ang mga komunidad. Tinanganan nito ang pakikipaglaban para sa pagtaas ng sahod ng manggagawa, paglaban sa sunod-sunod na pagtaas ng presyo ng langis, mataas na singil sa kuryente, at mga demolisyon sa maralitang komunidad.
Naganap ang mga ito sa gitna ng umiigting ding pakikibaka ng kabataan laban sa mga gerang agresyon at panghihimasok ng imperyalistang Estados Unidos sa pambansang soberanya at patrimonya. Nakapamuno ang Anakbayan upang labanan ang gerang agresyon ng Estados Unidos sa Iraq at Afghanistan at ang panghihimasok nito sa Pilipinas sa pamamagitan ng pagpapatupad ng Visiting Forces Agreement at panunumbalik ng mga base military sa bansa.
Ang lahat ng ito ay hindi maisasagawa kung hindi matamang nag-aaral at nagsusuri ang mga kasapi ng Anakbayan sa pambansang kalagayan, at masusing naikakawing ito sa lokal at pandaigdigang mga pakikibaka. Sa pamamagitan ng masikhay na pagtaas ng pampulitikang kamulatan ng kanyang mga kasapi, siya ring umaani ang Anakbayan ng mga kadre-aktibista at lider-kabataan na namumuno sa sinasabak nitong mga kampanya at pakikibakang-masa.
Nabubulok na estado sa ilalim ni ArroyoTaong 2004-2005, inilunsad ng Anakbayan ang mga militanteng pagkilos para sa pagpapasigla ng kilusang pagpapatalsik sa kinamumuhian nang rehimeng Arroyo – mula sa paglantad at pagkondena sa kontrobersiyang Hello Garci; paglaban sa pangungurakot ng mag-asawang Arroyo; pakikipaglaban sa kapakanan ng mga manggagawang-bukid ng Hacienda Luisita; at, paglaban sa pampulitikang pamamaslang at panunupil.
Sa nakaraang dalawang taon, abot-abot na ang pagkamuhi ng kabataan at mamamayan sa salimbayang pagpapahirap at pang-aapi ng rehimeng Arroyo. Nilabanan ng Anakbayan ang panibagong pasakit sa mamamayan na R-VAT (Reformed Value Added Tax); ang pakanang charter change ni Arroyo, militarisasyon sa mga kampus at lunsod. Inilunsad ang mga pagkilos at boykoteo sa mga paaralan laban sa pagtaas ng matrikula at panunupil sa mga demokratikong karapatan sa loob ng kampus.
Walang kapantay na ang desperasyong ipinapamalas ni Arroyo sa kasalukuyan. Ang samu’t sari niyang maniobra, pandarahas, panlilinlang at pagnanakaw sa kaban ng bayan ay lalo lamang nagpapainit sa nag-aalimpuyo nang galit ng mamamayan. Ang bawat hakbang na ito, sa halip na isalba ang kanyang imahe, ay pawang nagsisilbi upang ibayong ihiwalay si Arroyo sa mamamayan.
Ang matinding yanig ng pampulitikang krisis ng rehimen ay may kaakibat na papatinding krisis sa ekonomiya. Upang mapanatili ng pangkating Arroyo ang suporta ng imperyalistang US, bigay-todo ito sa pagbibigay pabor sa mga neo-liberal na patakaran ng imperyalismo at sa dikta’t interes ng mga dambuhalang negosyong dayuhan. Pinasisinungalingan ng matinding kagutuman, kahirapan at kawalang-kabuhayan ang mga ipinagmamalaking paglago sa ekonomiya ng Malakanyang.
Nananatili ang malawakang pambubusabos sa kabataan sa mamamayan. Kinatatangian ito ng patuloy na pagkait sa mga kabataan sa karapatan sa edukasyon bunsod ng pangkalahatang programa ng pamahalaan sa komersyalisasyon. Libu-libong pamilya ang biktima ng demolisyon ng kanilang mga tirahan at kabuhayan. Walang-habas ang pagtaas ng presyo ng langis at iba pang mga batayang bilihin at produkto.
Sa halip na paunlarin ang mga industriya ng bansa, isinasapribado ng gobyerno ang mga natitira pang kontralado’t pagmamay-aring korporasyon at pampublikong serbisyo. Gayundin, taliwas sa pagpapatupad ng isang tunay na reporma sa lupa upang maging tuntungan ng pambansang industriyalisasyon, lalong kinokonsentra ng gobyerno ang mga agrikultural na lupain sa kamay ng mga dayuhang agro-korporasyon at mga lokal na panginoong maylupa.
Tuloy-tuloy nang nalalantad ang kabulukan ng rehimeng Arroyo at lalong bumibilis ang pagkakahiwalay ni Arroyo sa malawak na mamamayan. Dahil sa kagahaman nito sa kapangyarihang pampulitika, lalong nabibitak ang hanay ng naghaharing uri at patuloy na dumadusdos ang ekonomiya. Sumisidhi ang krisis ng malakolonyal at malapyudal na lipunan.
Tungo sa Unang DekadaNapakainam ng kasalukuyang kalagayan para sa pagmumulat, pag-oorganisa’t pagpapakilos sa mamamayan. Muli na namang hinahamon ang Anakbayan ng kanyang panahon upang paghusayin ang kanyang mga tungkulin.
Kinakailangan ang mabilis nating pagkilos, pagtungo kung nasaan ang masa, mas masinsin nating pagmumulat at pag-oorganisa, at ang malakihang pagpapakilos sa kanila. Dapat magpakahusay tayo sa pag-uugnay sa pambubusabos na nararanasan ng mamamayan, sa mga patakaran ng papet na gobyerno, at sa pangkalahatang krisis ng ating lipunan. Dapat mapanday natin ang mga pinakamahuhusay na lider at aktibista.
Kinakailangan ang mas masiglang kampanya sa pagpapanagot sa mga kasalanan ni Gloria sa bayan –ang pandarambong niya sa kayamanan ng bayan, matinding katiwalian, at maging ang kanyang pandarahas sa mamamayang lumalaban. Kahit sa harap ng pasismo, mananatili tayong matatag at palaban, sa ating pagpupunyagi sa ating pakikibaka.
Ang ating pakikibaka ay magiging malakas lamang kung ito ay nakasanib sa pakikibaka ng batayang masa, ng malawak na mamamayang api; at kasama nila isulong natin ang ating pambansa demokratikong pakikibaka sa mas mataas na antas.
Tanawin nating ang ating unang dekada ng bitbit ang diwang palaban at may direksyon tungo sa ibayong pagsulong ng ating organisasyon. Isulong at ipagpatuloy ang militanteng paglaban, masikhay na pag-aaral at puspusang pag-oorganisa. Itunton ang lakas at talino para sa pagpapatalsik sa kasalukuyang rehimen at pagbabago sa mismong sistemang panlipunang kinakatawan nito. Ubos-kayang ipamalas ang patuloy na lumalakas, lumalawak at lumalabang kabataan para sa pagsusulong ng pambansa demokratikong mga layunin ng sambayanan.
Maaliwalas ang kinabukasan ng Anakbayan at nagkakaisang kabataan. Sulong Anakbayan!
Tungo sa mas malalaki pang tagumpay kasama ang mamamayang Pilipino! Mabuhay ang kabataan, at mamamayang lumalaban!
___(('Read the whole text of this entry >>'))
Senator Antonio Trillanes and Brig. Gen. Danilo Lim
walked out of the Makati Regional Trial Court this morning and led a herd of Magdalo soldiers and their armed guards in a march towards the Manila Peninsula Hotel.
Trillanes and Lim called on the public to support the overthrow of the Arroyo government. below was their statement issued to the media:
“Today, we address all decent Filipinos to announce that now is the time to end the sufferings and miseries inflicted upon us by the illegitimate Gloria Macapagal Arroyo government and start a new life, a new Philippines. The die is cast pursuant to our constitutional mandate as protector of the people and state.
And by these acts the officers and men of the Armed Forces of the Philippines and the Philippine National Police supported by the masses of our people and the various political forces give substance to the constitutional provisions which says the Philippines is a democratic and republican state.
Sovereign peace resides in the people and all government authority emanate from them. That we take the faithful steps of removing Mrs Arroyo from the presidency and undertake the formation of a new government. Mrs Arroyo had occupied the presidency under a questionable mandate publicly disputed by a vast majority of Filipinos. She stole the presidency from President Estrada through unconstitutional and deceitful means and later manipulated the results of the 2004 elections to perpetuate herself in power.
some of Trillanes' supporters as well as some civil society groups trooped to Makati while this Inquirer article
reports how websites responded to Trillanes and Lim's call.
Bayan (Bagong Alyansang Makabayan), on the other hand, synthesizes the
national democratic movement's position on the stand-off.
i personally sympathize with Trillanes and view his groups' demands as legit. but i have no confidence whatsoever in any puschist means of instilling change in government (or Arroyo's ouster for this matter) but only via a powerful mass movement (People Power). some of the issues brought forth by Trillanes and Lim were the unresolved cases of electoral fraud (Hello Garci 1&2), corruption scandals, extra-judicial killings, economic plunder and human rights violations.
the stand-off lasted for 7 hours until military troops forcibly entered the Manila Penn by ramming an APC tank into the hotel's entrance, and only after an exchange of gunshots.
Trillanes and Lim surrendered. arrested with them were former Vice President Teofisto Guingona, former UP President Francisco nemenzo, Bishop Labayen, Father Robert Reyes, the other Magdalos and their supporters and
some 50 journalists and members of the media.a late press conference in Malacanang had DILG chief Puno announcing that the media people could be charged with 'obstruction of justice.' i was saddened to learn that former Philippine Collegian correspondents DJ Yap was among those 'arrested'. and for what? no other reason but the Arroyo administration's overkill tactics. geesh, they were only doing their jobs! some media crew were even dragged out of the hotel in handcuffs! Sen. Chiz Escudero, in a radio interview, said that the troops have the media to thank for if not for their presence there would have been bloodshed. (update: as of press time,
11 abs-cbn personnel freed)
tonyocruz here and
here offers a first-hand account of the events in Makati today while he was covering the stand-off for
Malaya.
another overkill: Arroyo will enact a
curfew starting at 12 midnight tonight to 5:00am tomorrow. Police Chief Avelino Razon admits that the imposed curfew is meant for
operations to arrest 'threat groups' -- a very
similar scenario 35 years ago, before the declaration of Marcos' Martial Law.
today's events, if anything, just made the public more vigilant against repressive measures that the government may implement. tomorrow's rally spearheaded by Bayan will go on as planned. it will be peaceful (at least, from our end), and a legitimate exercise of the public's democratic demands.
view photos of the Makati stand-off at
Arkibong Bayan.
---
gusto ko lang sabihin na naaawa ako kay VP TG. ginagawa siyang laughingstock ng Malakanyang when his greatness is more than any of them will ever achieve.
---
tomorrow, november 30, is Anakbayan's 9th anniversary.
mabuhay! ###
___(('Read the whole text of this entry >>'))
below is a rough transalation of the article written by my friend krguda for the latest issue of pinoy weekly. (click here for the original article written in Filipino.)Karen and Sherlyn fight onDespite her present predicament, Sherlyn Cadapan remains strong. She displayed this characteristic even at a young age, up to when she became an athlete. Her undefeatable stance in spite of her struggle in the hands of the military, as in all other tournaments she has participated in, may be likened to her attitude in a game of will and determination.
One day in April of this year, Sherlyn planned to escape. She devised a strategy to let others know of her and her friend Karen Empeno’s whereabouts.
The game plan: make their military guards believe that she has given in. That she has decided to capitulate to their demands. That she is willing to admit whatever it is they want her to admit. She planned to make them believe that she would accompany them to the house of her lover in Calumpit, Bulacan to tell them where firearms and other weapons are supposedly being hidden.
On April 11, together with a band of female soldiers, Sherlyn went to her lover’s house. In her pocket was a slip of paper revealing that she and Karen were being detained in Camp Tecson, San Miguel, Bulacan.
Her lover’s parents were happy to see her and welcomed her with warm hugs. But before she had a chance to give them her slip of paper, her secret was found out by one of her guards. She was immediately whisked back to their vehicle. She was gravely punished for her ‘betrayal’.
Raymond’s storyThe account above is from Raymond Manalo’s sworn statement. Raymond is one of the Manalo brothers who were abducted by the military on February 2006. They managed to escape their captors on August 13, 2007.
This is part of Raymond’s second sworn statement. The first was signed and submitted to the Supreme Court for his appeal requesting for protection. The second, however, was not signed and submitted only to Karapatan, a human rights alliance.
During the last hearing for the filing of the writ of amparo for the Empeno-Cadapan case, the Court of Appeals ordered Raymond to testify and reveal all he knew.
Because the second statement was not signed, the courts immediately dismissed it for lack of legal basis. But for Karapatan, it confirmed information they received from various sources: Karen and Sherlyn are indeed alive and in military custody ten months after they were forcibly and illegally abducted last June 26, 2006 in Hagonoy, Bulacan.
Raymond further accounted that he had a deep talk with Sherlyn. “I didn’t know her at first, I thought she was one of the military’s mistresses…It was only after two or three days later that we were able to exchange stories,” he said.
He said that the first time he saw Sherlyn she was “very thin and gaunt-faced, her eyes were deep”. Her hands and feet were bound in chains. While Karen was mostly silent, Sherlyn was always ready to converse.
In some instances, he said the two “did the military’s laundry and gave them massages.”
TorturedThe military were very angry when they found out about Sherlyn’s plan. According to Raymond, Sherlyn was tortured when they returned to the camp. So was Karen. “They delivered heavy punches to the whole of Sherlyn and Karen’s bodies, their mouths bled, they were hanged upside down with only one foot tied while naked…Then the military poured water in their nostrils.”
Reynaldo Raymond’s brother, was ordered to throw away the two’s urines “splattered with blood.” “While I was made to wash their bloodied clothes and underwear,” Raymond said. It was not included in Raymond’s second sworn statement but he said that Sherlyn told him that their captors also raped them.
The Manalo brothers said that they spent quite a long period of time with Karen, Sherlyn and Manuel Merino (the farmer abducted with the two) in the same camp. On May 2007, they were brought to a safehouse in Iba, Zambales. Raymond said that he knew the place because he saw the arc of the town. On the first week of June, they were then returned to the camp of the 24th Infantry Battalion in Bataan. “On the 8th or 9th of June, the three of us (Reynaldo, Mang Manuel and I) were brought to the forests beside the camp,” Raymond said. He said that that was the last time he saw Karen and Sherlyn.
Writ of AmparoIn the writ of amparo petition filed, Karen and Sherlyn’s parents requested an inspection of the camps and safe houses mentioned in Raymond’s testimony.
It was very difficult for Linda Cadapan, Sherlyn’s mother, and Connie Empeno, Karen’s mother, to hear Raymond’s story. But they said they were “expecting it.” Linda rages at the ‘kind of monsters’ their daughters’ military captors and torturers are.
The Armed Forces of the Philippines, on the other hand, refused to answer Raymond’s statements. But in their reply to the petition filed by Connie and Linda, they said that they would not allow for the investigation of the camps and safe houses because it would be “dangerous”. According to Atty. Amparo Teng of the Office of the Solicitor General representing the AFP in court, to approve it would only seem like a “fishing expedition”.
The courts, for its part, agreed to hear the testimonies of Karapatan witnesses, including Raymond’s and the parents of Sherlyn’s lover who refused to be identified in the media.
Connie says “she just wants to see her daughter, dead or alive.” For Linda, “While there is no evidence, I do not consider Sherlyn dead.”
For now, they are both hoping that legal processes will aid in their continuous search for their daughters. But, notwithstanding legalities, these developments have made their judgments more clear: on one hand the government’s brazenness and on the other hand the greatness and heroism of their daughters.
Not a day passes that she does not think of her daughter, said Connie. She said that she only has deep admiration for her daughter’s commitment to help famers in Bulacan. She thought, “My daughter is a great, great person.”
“Even as a young girl, Sherlyn has always been strong. She always braved the waters by herself,” recounted Linda. It was when Sherlyn joined the varsity team, Linda said, that Sherlyn was honed to become a firmer and stronger person.
And now, in the merciless hands of the military, she continues to fight on, together with her friend Karen. ###
---
more the version of the Writ of Amparo later.
read also my
related post on karen and sherlyn.
___(('Read the whole text of this entry >>'))
Isang gabay sa pagtalakay
Inilabas ng Anakbayan, Nobyembre 2007
Ang gabay na ito ay dagdag sa mga nauna nang inilabas ng iba’t-ibang progresibong organisasyon at institusyon. May diin ito sa pagtalakay ng katangian ng pandaigdigang monopolyo sa langis at ang papel ng rehimeng US-Arroyo sa pagtatanggol sa interes ng mga ito. Inaasahang magagamit ito sa mga talakayan sa paaralan, komunidad at pabrika para maitaas ang pag-unawa ng mamamayan hinggil sa isyu at makalahok sila sa mga kilos-protesta.
Mga sanggunian:
a. Institute for Political Economy, Imperyalistang Krisis at Pagtaas ng Presyo ng Langis, Agosto 2005
b. Institute for Nationalist Studies, Deregulasyon at Kartel ng Langis, Pahirap sa Mamamayan, Pagsasabansa ang Kailangan, Setyembre 2004.
c. IBON Foundation, “Ugat ng Pagtaas ng Presyo ng Langis” IBON Facts and Figures Filipino, Hunyo 2004
Nitong nakaraang mga linggo, sumambulat sa gitna ng maigting na krisis sa pulitika ng bansa ang nakababahalang pagtaas ng presyo ng langis sa pandaigdigang pamilihan. Umaabot na sa mahigit-kumulang $100 kada bariles ang presyo nitong Nobyembre, mula $40 kada bariles noong Hulyo 2004.
Napakabilis ng pagtaas ng presyo ng krudo sa pandaigdigang pamilihan. Tiyak ang epekto nito sa lokal na pamilihan at industriya ng langis sa bansa. Sa katunayan, apat na beses nang nagtaas ng tinatayang P1/liter per round ang gasolina at krudo at P0.50/liter naman para sa diesel; habang halos mahigit P13 average na ang itinaas ng bawat tangke ng LPG nitong nakaraang mga linggo. Tinatayang P4 sa average ang itataas pa ng presyo ng langis bawat litro hanggang Disyembre.
Dagdag na pasanin ng mamamayan ang tuluy-tuloy at sunud-sunod na oil price hike (OPH) sa harap ng patuloy na pagsadsad ng kabuhayan at matinding kagutuman sa bansa. Sa kabila ng mga deklarasyon ng pag-unlad sa ekonomiya ng Malakanyang, nananatiling hindi nakararamdam ng pag-asenso at pag-alwan ng kabuhayan ang nakararaming mamamayan.
Ano ang sanhi ng pagtaas ng presyo ng langis sa pandaigdigang pamilihan?
Patuloy ang ispekulasyon sa merkado, o pagmanipula ng presyo, kaya tumataas ang presyo ng langis sa buong mundo. Tinatayang umaabot sa $15 kada bariles ang nadadagdag dahil lamang sa ispekulasyon. Ngunit nangyayari ito dahil nakapagdidikta ng presyo ang mga monopolyo kapitalista sa langis – ang mga dambuhalang kompanya o mga transnational corporations (TNCs)-- sa pangunguna ng Exxon Mobil (US), British Petroleum (UK), Royal Dutch Shell (UK-Netherlands), Chevron Texaco (US) at Total (France). Pawang mula sila sa US at Europa at kumikilos bilang isang kartel. Ibig sabihin, monopolisado nila ang produksyon ng langis sa buong mundo, kasama na ang refinery at marketing – mula sa oil fields, tankers, barges, depot, refinery, retailers, tank trucks, pati advertising companies. Kaya naman kaya nilang imanipula ang suplay ng langis at hilahin pataas ang presyo nito. Noong 2006, ang Exxon Mobil ay tumubo ng $25.3 bilyon-- ang pinakamalaking tubo na naitala sa kasaysayan ng lahat ng TNCs sa buong mundo!
Nakakontrata din sa mga TNCs na ito ang proseso ng pagrerepina at pagbebenta maging ang mga bansang kasapi ng Organization of Petroleum Exporting Countries (OPEC), na pinagmumulan ng 55 porsyento ng ikinakalakal na krudo sa daigdig. Kaya kayang kontrolin ng mga TNCs ang suplay ng langis sa pandaigdigang pamilihan para tumaas ang presyo nito at makapagkamal sila ng ibayong tubo.
Ano ang sinasabing dahilan ng mga Oil Companies sa pagtaas ng presyo?
Sinasabi ng oil companies na sobrang kapos ang produksyon ng langis sa mundo kaya tumataas ang presyo nito. Anila, may gyera sa Middle East, laluna sa Iraq, kaya apektado ang produksyon at suplay ng krudo. Taglamig na at tataas pa ang pangangailan sa langis. Kinakain ng China at India ang malaking bulto ng langis dahil sa industrialisasyon ng mga bansang ito. Nasisira ang mga oil fields dahil sa gyera at kalamidad. Sagad na rin ang mga refineries at maliliit ang kapasidad ng mga nabubuksang bago.
Pero ang nagsusuplay ng pinakamalaking langis (55%) sa mundo – ang OPEC (o Organization of Exporting Countries)-- ay nagsasabing hindi ito totoo. May sapat na produksyon at suplay kaya hindi maaaring magkulang ang langis. Ayon mismo sa Oil Market Report na inilabas ng IEA (International Energy Agency) noong nakaraang taon, nasa 81.9 milyong bariles kada araw (mbd) ang pandaigdigang pangangailangan habang umakyat sa 84.6 mbd ang produksyon o suplay sa langis noong ikalawang kwarto ng taong 2006. Gayundin, tinatayang nasa 1.3 trilyong bariles ang reserbang langis sa mundo, na sasapat upang matugunan ang pangangailangan sa loob ng 42 taon batay sa kasalukuyang antas ng konsumo.
Ano ang kinalaman ng gera sa Iraq?
Tinatayang 56 porsyento ng reserbang langis ay nasa Persian Gulf na binubuo ng Bahrain, Iran, Iraq, Kuwait, Qatar, Saudi Arabia at UAE. Kaya di nakapagtataka ang gerang agresyon ng US sa Middle East dahil nais nitong makontrol ang reserbang langis. Matapos lusubin ang Iraq noong Marso 2003, pinupuntirya naman ngayon ng US ang Iran. Nais ng gobyerno ni Bush na maging tuta ng US ang mga iuupong administrasyon sa mga bansang nilulusob nito. Nagsasaya ang mga ispekulador sa tensyon sa Middle East at itinutulak ang pagtaas ng presyo ng langis sa katwirang maaantala daw ang suplay ng langis mula sa Persian Gulf.
Subalit sa isang pag-aaral ng IBON, may mga panahong tumitindi ang tensyon sa Middle East ngunit hindi rin naman tumataas, bagkus bumababa pa ang presyo ng langis. Sa pag-aaral na isinagawa ng Ibon Foundation, halimbawa, mula 1996 hanggang kasalukuyan, wala mang mayor na gerang naganap sa Gitnang Silangan, patuloy pa ring tumaas ang presyo ng langis kada taon. Kaya walang direktang kaugnayan ang sigalot sa Middle East sa baba-taas ng presyo, liban na lamang kung sinasadya o ginagawang dahilan ito.
Paano naaapektuhan ang presyo ng langis sa Pilipinas?
Una, kontrolado ng mga dambuhalang kompanya ang industriya ng langis hanggang sa Pilipinas. At ikalawa, may sabwatan sa pagitan nila at ng gobyerno ng Pilipinas sa pagsasamantala sa mamamayan.
Ang industriya ng langis sa Pilipinas ay kontrolado ng kartel ng langis sa bansa na bahagi ng pandaigdigang monopolyo sa langis. Ang Pilipinas Shell ay yunit ng Royal Dutch Shell, ang Caltex Philippines ay pag-aari ng Chevron Texaco habang ang Petron Corporation ay 40 porsyentong pag-aari ng Saudi Aramco kung saan may malaking impluwensya ang Exxon Mobil.
Lubhang nakaasa ang Pilipinas sa pag-import ng langis mula sa mga dayuhang monopolyo. At dahil may monopolyo sa langis, madaling gawin ang transfer pricing/overpricing. Ibig sabihin, habang dumaraan sa iba’t-ibang yugto ng produksyon at distribusyon ang mga produktong petrolyo, pinapatungan na ito ng limpak-limpak na halaga ng mga Parent Companies sa ibang bansa hanggang sa makarating ito sa mga affiliates at gasolinahan sa Pilipinas. Nangyayari na mas mataas pa tuloy ang presyo ng langis sa Pilipinas bawat litro kumpara sa US o Europa.
Samantala kalakaran din ang overpricing. Hindi bababa sa tatlong buwan ang iniimbak na langis, na binili sa mas mababang presyo. Mula 2000 hanggang 2004, overpriced na ng P4.62 kada litro ang ibinebentang produktong petrolyo sa lokal na pamilihan, idagdag pa ang overpricing nila sa sumunod pang mga taon.
Limpak-limpak na tubo rin ang naiuuwi sa Parent Companies hindi lamang sa pagbibenta ng langis. Maging ang mga royalties, management at service fees ay ibinabalik sa kanila ng mga affiliates.
Ano ang kinalaman ng gobyerno sa pagtaas ng presyo ng langis?
Gumagawa ang gobyerno ng mga batas tulad ng Oil Deregulation Law (ODL) para malayang makapagtaas ng presyo ng langis ang mga oil companies Labas pa rito, sa bawat pagtaas ng presyo ng langis ay humahamig din ng kita ang gobyerno sa anyo ng buwis
Binibigyan ng ODL ang mga lokal na kumpanya ng langis ng awtomatikong karapatang magtaas ng presyo. Ginawa ng gobyernong inutil ang sarili nito para pigilan o kontrolin ang pagtaas ng presyo ng langis. Tinanggal ng ODL ang limitasyon sa tubo ng mga kumpanya ng langis, inalis sa Energy Regulatory Board ang pag-apruba ng presyo at mga public hearings bago itaas ang presyo, at pinawi ang subsidyo ng pamahalaan sa LPG, kerosene, at diesel. Taliwas sa sinasabi ng gobyerno, lalo pang tumindi ang dominasyon ng Big Three (Caltex, Shell, Petron) sa pamamagitan ng deregulasyon. Sa loob lamang ng 10 taon, umabot na ng 62 rounds ang pagtaas ng presyo ng langis kumpara sa 23 rounds sa loob ng 25 taon bago maipatupad ang deregulasyon.
Sa kabilang banda, 10% Reformed Value Added Tax (R-VAT) ang itinatakdang buwis sa mga produktong petrolyo. Kung P30 ang bawat litro ng gasolina, nagiging P33 ito dahil pinapatungan ng P3 para sa buwis. Tinatayang P95-P105 bilyon sa isang taon ang buwis na nakukuha ng gobyerno. Kaya tuwing tumataas ang presyo, lumalaki rin ang kita ng gobyerno. Ngunit halos 80% nito ay pambayad-utang lamang, at nauuwi din sa mga dambuhalang bangko.
Gaano katindi ang epekto ng OPH sa mamamayan?
Istratehiko ang papel ng langis sa pagpapatakbo ng ekonomya. Kapag tumataas ang presyo nito, tumataas din ang halaga ng produksyon kaya napipilitang magsara ang maliliit na empresa at lumolobo ang bilang ng mga manggagawang nawawalan ng trabaho. Tumataas din ang mga pangunahing bilihin at serbisyo at lumalaki ang gastusin sa pamumuhay.
Tumaas na sa 8.5 porsyento ang inflation rate ng bansa, wala pa man ang pagsirit ng presyo ng langis. Ngayong Nobyembre, nadagdagan ang pamasahe ng P0.50 mula sa huling P2 pagtaas nito dalawang taon na ang nakalipas. Sa bigas, mula P24.49, tumungong P30.00 kada kilo ang fancy rice, habang halos P2.50 ang itinaas ng ordinary rice. Umaabot naman sa P10 ang itinaas ng bawat kilo ng manok at 25 sentimos sa itlog ng manok. Ang bawat kilo ng bangus na dating P65 ay umabot na sa P80, habang P10 ang itinaas ng bawat kilo ng tilapia. Tumaas din ang presyo ng mga gulay dahil na rin sa paglaki ng gastos pangunahin sa transportasyon.
Itinatakda ngayon na P629.10 ang daily cost of living ng bawat pamilya sa Metro Manila, habang P517.60 sa average sa buong bansa. Ibig sabihin, nasa ilalim ng poverty line ang halos 80 porsyento ng mga Pilipino, taliwas sa sinasabi ng gobyernong maliit na bilang ng mahirap sa bansa. Ayon na rin sa mga panukat (macroeconomic indicators) ng gobyerno, inaasahan ang pagbagsak ng GDP (Gross Domestic Product) sa 1.9 percentage points. Kapalit nito ang pagtaas ng inflation rate ng 1.4 hangang sa 1.7 percentage points sa taya ng NEDA. Gayundin ang unemployment rate na nasa mahigit 12.9 porsyento na noong Abril 2005. Kaya walang ibang maidudulot ang di-mapigilang pagtaas ng presyo ng langis kundi ibayong pagbagsak ng kabuhayan ng maralitang mamamayang Pilipino.
Anu-ano ang panukala ng rehimeng Arroyo bilang tugon sa krisis sa langis?
Paghihipit ng sinturon at pagsasakripisyo ang agarang panukala ng rehimen, habang patuloy na itinuturo ang mga dahilang panlabas sa pagtaas ng presyo ng langis. Nangungunang panukala nito ang ‘energy conservation’: pagtitipid sa paggamit ng kuryente at langis sa mga opisina at establisimiyento ng gobyerno at maging sa mga pampublikong paaralan (ilaw, aircon, paggamit ng mga public at government vehicles, etc); pagpanukala sa mga may-ari ng mga malalaking billboard na maagang magsara ng kanilang mga ilaw para diumano makatipid sa kuryente; paggamit at pagprayoritisa sa alternative sources ng langis tulad ng bio-diesel at compressed natural gas; pagpapatupad ng 4-day work week; carpooling; pagrarasyon ng langis sa mga pampubliko at pribadong sektor.
Lahat ng ito ay ‘band-aid solutions’. Nananatiling walang signipikante at istratehikong tugon ang gobyerno ni Arroyo para pigilan ang patuloy na pagtaas ng presyo ng langis.
Ano ang dapat gawin ng mga mamamayan?
Kagyat na dapat magkaisa at kumilos ang mamamayan para ipatigil ang pagtaas at susunod pang pagtaas ng presyo ng langis. Wala nang ihahaba pa ang pisi ng bayan. Patuloy na nakapako ang sahod, lay-off at tanggalan, demolisyon ng mga tahanan, pagkawasak ng mga bukirin, kalamidad kaliwa’t kanan. Idagdag pa rito ang hagupit ng sunud-sunod na pagtaas ng presyo ng langis at ang kaharap sa araw-araw na mas matindi pang gutom at kahirapan. Pinsala sa mamamayan,pakinabang sa iilan.
Kaugnay nito, kailangang ibasura na ang mapagsamantala at mapanlinlang na Oil Deregulation Law. Karanasan ang nagpapatunay na hindi bumaba ang presyo ng langis, hindi nangyari ang sinasabing malayang kompetisyon sa pamilihan, at, sa halip,nagpatuloy at lalo pang lumakas ang kontrol at manipulasyon ng mga dambuhalang kompanya ng langis sa suplay at presyo. Simula nang aprubahan ang ODL noong Marso 1996 tumaas na ang presyo ng langis ng 535%! At kumpara sa mga nakaraang rehimen, higit na ramdam ang delubyo ng ODL sa ilalim ng rehimeng Arroyo.
Kailangan ding alisin na ang patung-patong na buwis sa presyo ng langis dahil ipinapasa lang ito sa mamamayan. Ginagamit ang buwis na pambayad-utang gayong di naman mamamayan ang nakinabang sa utang. Lalo pang delikado ang pondong mula sa buwis sa kamay ng korap at bulok na rehimeng Arroyo. Sunud-sunod na ang katiwalian na kinasasangkutan ni Gloria, ng kanyang pamilya, at mga alipures nito.
Patuloy na nasa sentro ng usapin ang rehimeng Arroyo. Hindi lamang ito inutil sa pagtaas ng presyo ng langis; kasabwat at nakikinabang pa ito sa pagtaas ng presyo. Walo sa bawat sampung Pilipino ang nagnanais nang mapatalsik siya sa pwesto matapos mailantad ang malawakang pandaraya, katiwalian sa gobyerno, maigting na krisis sa ekonomya at pulitika, pagkatuta sa dayuhan at ang tumitinding panunupil sa mamamayan. Idagdag pa rito ang sunud-sunod na pagtaas ng presyo ng langis na sasalanta sa sambayanan.
Nasa kagyat na interes at kapakinabangan ng bayan na mapatalsik o mapaalis na si Arroyo sa pwesto. Hanggat nananatili ito sa poder, sunod-sunod pang parusa at pasakit ang hahagupit sa sambayanan. Wala ring makabuluhang repormang maipatutupad sa industriya ng langis, laluna ang pagsasabansa nito, hanggang nasa pwesto ang rehimeng Arroyo. Sa sabwatan at pakinabang ay kasama nito ang mga dayuhan. Agaran nang pagpapatalsik kay Gloria ang makakapigil sa sobrang pahirap pa sa bayan. Walang ibang masasaligan sa pagbabago kundi ang lakas ng sambayanan.
Itigil ang pagtaas ng presyo ng langis!
Ibasura ang Oil Deregulation Law!
Alisin ang buwis sa mga produktong petrolyo!
Pahirap sa masa, patalsikin si Gloria!
___(('Read the whole text of this entry >>'))
Youth group to Speaker: Uphold new, stronger impeachment complaintYouth group Anakbayan today joined other sectoral groups, concerned citizens and anti-Arroyo forces in a rally at the Batasan Complex to support the filing of a ‘multi-pronged impeachment complaint’ against Mrs. Gloria Arroyo.
Anakbayan challenged Speaker Jose de Venecia, who earlier called for a ‘moral revolution’, to uphold the stronger impeachment complaint and not to allow technicalities and tactics to ‘make a sham out of the Constitutional process.’
“All complaints to be filed have the common denominator of seeking accountability for the recent cases of bribery and corruption linked to Malacanang. If Speaker JDV indeed wants his ‘moral revolution,’ no best way to start but to investigate these cases via an impeachment proceeding,” said Anakabayan vice-chairperson Sarah Katrina Maramag.
Maramag assured lawmakers that a genuine and stronger impeachment would have the full support of youth and students.
“The resumption of Congress coincides with the re-opening of classes after the long-weekend vacation and we are geared to aid in publicizing the many atrocities of Arroyo and her cabal to youth and students,” Maramag said.
Impeachment not enough, pressure from public needed
The youth group, however, said that whether or not the impeachment case prospers, it would still push for the investigation of bribery and corruption scandals beleaguering the Arroyo administration.
Maramag said that while some opposition leaders have publicly announced their lack of support for the possibility of another people power uprising as means of un-seating Arroyo, they continue to rely more on the powers of pressure from the public than on ‘vacillating power plays in government.’
“Our fearless forecast for 2008, Arroyo will not finish her term. Not if we have our way. All we want for Christmas and the year ahead is an Arroyo-free Philippines.” ###
___(('Read the whole text of this entry >>'))
Pahayag ng Anakabayan sa
